حمید نصرتی قانعی- خبرنگار
همدان نگار؛وقتی شادی در چشمان توماس آلوا ادیسون با روشن شدن لامپ پیش رو برق زد شاید تصور نمی‌کرد روزی برق که قطع می‌شود زندگی مردم نیز به خاموشی نسبی می‌رسد و چالش‌های متعدد در حوزه‌های مختلف زندگی برای شهروندان ایجاد می‌کند و تا چشممان به جمال بابا برقی روشن نشود همچنان این ناگزیری در رفتار و امور زندگی نمایان و بارز است.
نگاهی گذار به زندگی کنونی شهروندان هر جامعه‌ای مؤید آن است که انرژی پاک برق جزو جدایی‌ناپذیر زندگی است و شاید زندگی بدون آن غیر‌ممکن؛ چراکه در هر گوشه از سکونتگاه و محل کار مردم انواع وسایل برقی جای خوش کرده است و شاید سالانه برخی از این وسایل کمتر از شمار انگشتان دست کاربردی در زندگی دارند اما به‌ظاهر لازم و ضروری‌اند.
اکنون‌که برق انرژی دوستدار محیط‌زیست تا این حد اهمیت و جایگاه شاخص و درخوری برای زندگی مردم دارد پس باید تجدیدنظری در نحوه استفاده صحیح از آن داشت تا با چالش‌های فعلی و پیش‌روی قطع برق مواجه نشد؛ البته نباید منکر این موضوع هم شد که فقط این مردم نیستند که باید در این حوزه نگاهی اصلاحی به امور زندگی خود در استفاده از برق داشته باشند بلکه باید گفت این موضوع دوسویه است و تولید برق نیز باید همپای مصرف و نیاز‌های ضروری در کشور ارتقا یابد و راه‌های جایگزین و پاک آن با همکاری شهروندان گسترش بدون محدودیت داشته باشد.
یعنی باید برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای سرمایه‌گذاری روز‌افزون برای افزایش توان تولید برق در دستور کار تصمیم گیران و مدیرانی باشد که متولی این کارند چراکه ایران برنامه‌ریزی کوتاه، میان و بلندمدت برای مسیر رشد و توسعه اقتصادی دارد و به اتکای فرمایش مقام معظم رهبری که امسال؛ ۱۴۰۰ را سال تولید، پشتیبانی و مانع‌زدایی‌ها نام‌گذاری کردند این امر مهم در تولید برق نیز باید محقق شود تا مردم از این گلایه‌ها، شکایت‌ها و قطعی خلاص و به آسایش برسند.
قطعی برق در شرایط همه‌گیری کرونا و کاهش فعالیت‌های اقتصادی ناشی از آن روند و چرخه تولید کشور با مشکلات متعدد، کندی و نامتعادلی مواجه کرده است؛ فشار ظالمانه و روز‌افزون تحریم نیز قوزی بالای این قوز شده و آن را بیشتر نمایان کرده است. بیش از ۱۵ ماه از آغاز همه‌گیری کرونا در کشور می‌گذرد و تعطیلی‌های مکرر برای کاهش و قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا، توان مالی و پس‌انداز مردم را کاهش داده و به کمتر از صفر نیز رسانده است؛ شهروندان به‌ناچار مجبور به حضور در محیط‌های عمومی و اجتماعی برای تأمین مالی و کسب در‌آمد هستند. این خطر‌پذیری آلودگی و ابتلا به کرونا برای تامین هزینه‌های زندگی مانند اجاره خانه، مایحتاج و معیشت، درمان، آموزش و غیره است.
همدان نگار//:
